Gel gel’siz hayat için el ele

Bazen dona kalıyorum, baka kalıyorum elimde değil…

Geçtiğimiz günlerde engelli dostlarımıza yardım almak amacıyla ofisime bir bayan girdi.. Elinde gazete, makyaj dağılmış, sokak üslubuyla ‘Merhaba canım’ diye başladı anlatmaya.. Gazeteleri varmış, engellilere yardım etmek istersem bunun karşılığında gazetesine yardımım kadar reklamımı yapacakmış…

Aldım gazeteyi elinden, içim dağlandı… Engelli kardeşlerimin resimleri koyulmuş, ajite edilmiş, acındırılmış ve bir kaç sayfada lutfeden firma ve kişilerin ilanları, resimleri…

Bu nasıl bir şey dedim, bu nasıl bir ticaret? Ben bu canları reklam için nasıl kullanırım? Siz nasıl kullanırsın bu insanları? Yardım ediyorum, edeceğim ama asla gazeteye çıkmam, çıkamam, ayıptır! Yardımı göze sokmak, bu doğuştan güzel yürekleri ile dünyaya gelmiş ya da dünyanın sillesini rutin bir günde görmüş insanları reklam mecrası olarak kullanmak utanç verici…

Ailelerimiz, annelerimiz, babalarımız bizlere en güzel yardımın göstermeden yapılan yardım olduğunu öğretti, siz nereden geldiniz a insancıklar?

Şoka girdim, neredeyse ağlayacaktım oturup… Yerin dibine girdim.. İnsanların engellerinin, eksiklerinin para veya reklam toplama konusu haline getiren herkesin bir an önce kendilerine gelmesini dilerim…Ne benim engelliler üzerinden reklama ihtiyacım var ne de onların bu şekilde alınan göstermelik yardımlara ihtiyacı..!

Saygılar..